Τον τελευταίο καιρό έχει έρθει στο προσκήνιο η κουβέντα για τα τηλεοπτικά ριάλιτι και πιο συγκεκριμένα το Survivor (Σαρβάιβορ). Πολλοί είναι αυτοί που το βλέπουν, αλλά υπάρχουν και αυτοί που καταδικάζουν την όποια παρακολούθηση ενός τέτοιου προγράμματος.
Πιο συγκεκριμένα, αυτή η λιγοστή μερίδα του κόσμου θεωρεί το Survivor υποκουλτούρα και αυτούς που το βλέπουν ως “ρηχούς” ανθρώπους. Και το ερώτημα που θέτω εγώ, είναι το εξής. Από πότε η παρακολούθηση οποιουδήποτε τηλεοπτικού προγράμματος καθορίζει την κουλτούρα και την καλλιέργεια ενός ανθρώπου; Κάποιος που δουλεύει 8 και παραπάνω ώρες την ημέρα δεν έχει το δικαίωμα να έχει έναν χρόνο διασκέδασης;
Και κάπου εδώ, είναι απαραίτητη η διάκριση μεταξύ ψυχαγωγίας και διασκέδασης. Και στις δύο περιπτώσεις, ο αποδέκτης μένει ευχαριστημένος από αυτό που κάνει. Στην ψυχαγωγία όμως, μορφώνεται και εκπαιδεύεται το μυαλό του. Στη διασκέδαση δεν εκπαιδεύεται το μυαλό του. Περνάει καλά, εκτονώνεται και μέχρι εκεί.
Έστω λοιπόν και σε μορφή διασκέδασης, δεν έχει το δικαίωμα κάποιος να δει το Survivor; Αν το δει, σημαίνει αυτόματα ότι δεν έχει επίπεδο; Από μία και μόνο στιγμή μέσα στην ημέρα του καθορίζεται ένας άνθρωπος;
Πως γνωρίζουν όλοι αυτοί οι “κουλτουριάρηδες” την προσωπική ζωή του καθενός; Είναι βέβαιοι ότι όσοι βλέπουν οποιοδήποτε ριάλιτι δεν κάνουν και κάτι άλλο δημιουργικό στη ζωή τους;
Και ναι, να δεχθώ ότι αποτελεί παθογένεια το να ασχολείται κανείς μόνο με ένα ριάλιτι, με τόσα σοβαρά προβλήματα να υπάρχουν στη ζωή μας. Αλλά το να ασχολείσαι με αυτά τα προβλήματα ως υγιής πολίτης και στον υπόλοιπο λίγο χρόνο σου να βλέπεις και Survivor, δεν το θεωρώ δα και τόσο κακό. Και το λέω εγώ αυτό, που το συγκεκριμένο ριάλιτι όσο περνάει ο καιρός με ελκύει λίγο στο να το δω.
Τα λέω όλα αυτά, για να καταλήξω στην απολυτότητα ορισμένης μερίδας ανθρώπων. Είναι όλοι αυτοί που θεωρούν κατώτερό τους όποιον πάει στα μπουζούκια. Όχι φίλε μου! Δεν είναι κατώτερός σου, επειδή αυτός ακούει λαϊκά και εσύ έντεχνο. Είναι απλώς μία επιλογή του. Καλλιεργημένος θεωρείται κάποιος που γνωρίζει αρκετά πράγματα για όλα τα είδη της μουσικής. Από κει και πέρα, το ποιο είδος θα επιλέξει να ακούσει είναι προσωπική του επιλογή και δεν καθορίζει το επίπεδό του.
Για να επανέλθω όμως σε αυτό που έλεγα, υπάρχουν ορισμένοι που βλέπουν το όλο ζήτημα αφ’ υψηλού. Είναι όλοι αυτοί που μας έριξαν στη μάπα τα τελευταία χρόνια το έντεχνο και τη μετριότητά του τη βάφτισαν ως υψηλή τέχνη. Αυτή η κατηγορία ανθρώπων είναι πιο εκνευριστική και από αυτούς που ασχολούνται φανατικά με το Survivor. Ξεκάθαρα!
