Την περασμένη Δευτέρα παρακολούθησα τυχαία ένα ρεπορτάζ μιας εκπομπής της ΕΡΤ 1, με θέμα την κακή συντήρηση των αυτοκινήτων. Η συζήτηση έφτασε να καταλήξει στο συμπέρασμα πως για την μη επαρκή συντήρηση των αυτοκινήτων, ευθύνεται η οικονομική κρίση και ύφεση της εποχής.
Λογικό και αναμενόμενο. Πολλοί συμπολίτες μας που είναι άνεργοι, που δεν πληρώνονται από τις δουλειές τους, ή που δεν τους φτάνουν τα χρήματα που λαμβάνουν, αναγκάζονται να παραμερούν τη συντήρηση των αυτοκινήτων τους. Πόσω μάλλον όταν τις περισσότερες φορές οι τιμές για ένα απλό σέρβις, είναι δυσβάστακτες. Ίσως όμως να μην φταίει για αυτό μόνο η οικονομική κρίση.
Ίσως φταίει και ο λανθασμένος τρόπος κατά τον οποίο ο Έλληνας αγόραζε αυτοκίνητο όλα αυτά τα χρόνια. Έχουν παρατηρηθεί περιπτώσεις ανθρώπων που αγόραζαν κάποιο ΙΧ, γιατί τους εντυπωσίαζε η εμφάνισή τους. Δεν σκέφτονταν όμως παραπέρα!
Για να αγοράσει κάποιος ένα αυτοκίνητο, θα πρέπει να έχει στο νου του δύο βασικούς παράγοντες:
1) Την χρήση που θέλει να κάνει στο ΙΧ του. Θέλει να το έχει για απλές μετακινήσεις μέσα στην πόλη; Θέλει να το χρησιμοποιεί για να κάνει μακρινές αποστάσεις και να οδηγεί στις εθνικές οδούς; Θέλει να το χρησιμοποιεί συχνά σε χωματόδρομο; Η εκάστοτε χρήση του αυτοκινήτου, απαιτεί και διαφορετικό ΙΧ με ανάλογα κυβικά, αντίστοιχη αντοχή, ανάλογο μέγεθος κλπ.
2) Πόσα χρήματα είναι διατεθειμένος κάποιος να δώσει. Και δεν μιλάω μόνο για την αρχική αγορά του ΙΧ. Αναφέρομαι κυρίως στη συντήρηση του αυτοκινήτου, στο σέρβις που χρειάζεται, στα ανταλλακτικά που θέλει, στα καύσιμα που καταναλώνει, στα τέλη κυκλοφορίας, στην ασφάλεια του οχήματος, στα χρήματα που χρειάζονται σε ενδεχόμενο τρακάρισμα κλπ. Στα έξοδα δηλαδή που τρέχουν κάθε μήνα και κάθε χρόνο, κατά τη χρήση του.
Πολλοί δεν λαμβάνουν υπόψιν τους παραπάνω παράγοντες, κατά την αγορά ενός οχήματος. Για το λόγο αυτό βλέπουμε πολλά τζιπ στο κέντρο της Αθήνας, χωρίς να υπάρχει λόγος για αυτό. Το να χρησιμοποιεί τζιπ κάποιος που μένει σε ένα χωριό και οδηγεί σε κακούς δρόμους, το καταλαβαίνω. Αλλά η χρήση του στην πόλη, δεν έχει πολύ νόημα. Απαιτεί πολλά έξοδα, χωρίς λόγο. Επιπλέον, παρατηρούσε κανείς τα προηγούμενα χρόνια ανθρώπους που λάμβαναν τον βασικό κατώτατο μισθό, να αγοράζουν αυτοκίνητα ακριβά στη συντήρησή τους.
Δεν λέω ότι αυτοί οι άνθρωποι ζούσαν στην καλοπέραση. Δεν είμαι υποστηρικτής του “μαζί τα φάγαμε”. Αλοίμονο! Προφανώς και όχι. Πιστεύω αντιθέτως, ότι αυτοί οι συμπολίτες μας έπεσαν στην παγίδα του υπέρμετρου καταναλωτισμού. Έβλεπαν το “σήμερα” και όχι το “αύριο”. Και δυστυχώς, αυτός είναι ένας από τους λόγους που πολλά αυτοκίνητα σήμερα είναι κακοσυντηρημένα.
Πλέον, ελέω και της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας, η πλεονότητα των πολιτών λαμβάνουν ορθολογικά την απόφασή τους για την αγορά ενός νέου ΙΧ. Ξέρουν τι θέλουν από τη χρήση του αυτοκινήτου τους και τι οικονομικές απαιτήσεις θα έχει αυτό στο μέλλον.
Επομένως, μας έχει κάνει η κρίση ορθολογικότερους στην αγορά αυτοκινήτου; Ίσως ναι! Αλλά ας μην προβαίνουμε σε γενικότητες.
