Στη δημοσιότητα βγήκε η πρόταση της κυβέρνησης για την αναδιάρθρωση του ασφαλιστικού συστήματος. Όπως είναι φυσικό, αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την αναζωπύρωση της συζήτησης για το ασφαλιστικό. Μια συζήτηση που συμβαίνει συχνά.
Πολλές απόψεις έχουν ακουστεί για το πως πρέπει να βελτιωθεί η κατάθεση συντάξεων. Ποιες συντάξεις πρέπει να μειωθούν και ποιες όχι. Υπάρχει και μία άλλη άποψη όμως. Μία διαφορετική οπτική στο θέμα, την οποία επικαλούνται ορισμένοι και την οποία θα υιοθετήσω.
Αυτή τη στιγμή ο κατώτατος μισθός βρίσκεται στα 586 ευρώ. Η μείωση του συνέβη τα τελευταία χρόνια της εφαρμογής των μνημονίων. Είναι λογικό και επόμενο ότι εφόσον μειώθηκαν οι περισσότεροι μισθοί (αν όχι όλοι), μειώθηκε έτσι και η ικανότητα των ασφαλισμένων να καταβάλλουν τις ασφαλιστικές εισφορές τους, οι οποίες πηγαίνουν για την πληρωμή των συντάξεων. Κάπου εδώ εμφανίζεται ένα σημαντικό πρόβλημα για το ασφαλιστικό σύστημα.
Το άλλο πρόβλημα για το ασφαλιστικό είναι η υψηλή ανεργία. Η ανεργία αυτή τη στιγμή βρίσκεται περίπου στο 26,6%. Αυτό σημαίνει ότι αυτοί που μπορούν να πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές για την καταβολή των συντάξεων – δηλαδή οι εργαζόμενοι – είναι λιγότεροι. Αυτό είναι το κυριότερο πρόβλημα για την βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος.
Συνεπώς, αν δεν υπάρξει μία προσπαθεια για αύξηση των μισθών και κυρίως αν δεν μειωθεί η ανεργία και δεν υπάρξουν νέοι εργαζόμενοι, το ασφαλιστικό σύστημα δεν θα λυθεί. Αυτή είναι μία προσέγγιση που λίγοι την τονίζουν και δυστυχώς σχεδόν κανένα ΜΜΕ.
Από κανένα πολιτικό κόμμα δεν έχουμε ακούσει ένα αποτελεσματικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της ανεργίας. Όσο λοιπόν δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, η συζήτηση για το ασφαλιστικό και τις συντάξεις γίνεται χωρίς ουσιαστικό νόημα.
