Η απόφαση των Βρετανών πολιτών να φύγει η χώρα τους από την Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις σε όλη την Ευρώπη. Γράφω επίτηδες το άρθρο αυτό σήμερα και όχι την Παρασκευή που μάθαμε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, για να ξεκαθαρίσουν στο μυαλό μου οι σκέψεις μου για αυτό που προέκυψε από τις Βρετανικές κάλπες.
Το 52% των Βρετανών πολιτών αποφάσισε την έξοδο της χώρας από την ΕΕ. Μέσα σε αυτό το ποσοστό, υπάρχουν δύο ερμηνείες και δύο τάσεις ψηφοφόρων. Από τη μία πλευρά βρίσκονται όλοι αυτοί που έχουν ξενοφοβία, είναι ρατσιστές και δεν επιθυμούν άλλους μετανάστες στη Μεγάλη Βρετανία. Θεωρούν ότι η έξοδος της χώρας τους από την ΕΕ είναι αναγκαία, προκειμένου να προστατευτούν από το προσφυγικό και μουσουλμανικό ρεύμα, το οποίο έρχεται από τις χώρες της Μέσης Ανατολής προς την Ευρώπη. Πολιτικός εκφραστής αυτών των απόψεων είναι κυρίως ο ακροδεξιός πολιτικός Νάιτζελ Φάρατζ. Είναι γνωστή άλλωστε η τακτική των ακροδεξιών πολιτικών και κομμάτων σε όλο τον κόσμο. Προβάλλουν την ξενοφοβία και τον φόβο της αλλοίωσης την εθνικής ταυτότητας του εκάστοτε κράτους, προκειμένου να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο από τις δικές τους αδυναμίες, αλλά και από άλλα προβλήματα όπως για παράδειγμα η άνιση κατανομή πλούτου.
Ωστόσο, υπάρχει και η άλλη πλευρά των ψηφοφόρων του Brexit, η οποία δεν αναφέρεται καθόλου ή αναφέρεται λίγο στα ΜΜΕ (δεν μου κάνει εντύπωση πλέον αυτό). Αυτή η πλευρά εμπεριέχει όλους τους ψηφοφόρους που δεν ανέχονται μία Ευρωπαϊκή Ένωση Γερμανοκρατούμενη. Δεν ανέχονται το ότι η Ευρώπη των λαών έχει μετατραπεί σε μία χούφτα γραφειοκρατών που δεν λογαριάζουν τις αποφάσεις των πολιτών. Πολίτες και λαοί οι οποίοι δουλεύουν για τις χώρες τους και πασχίζουν για αυτές, για τις εθνικές τους οικονομίες. Όλοι αυτοί οι Βρετανοί δεν δέχονται να κάνει κουμάντο στην ΕΕ μόνο η Γερμανία. Επίσης, κάποιοι μπορεί να ψήφισαν με ταξικά κριτήρια. Μπορεί να διαπίστωσαν ότι η ΕΕ ευνοεί μόνο τους πλούσιους και όχι τους φτωχούς. Όχι και άδικα, αφού εκατομμύρια είναι οι άστεγοι εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το μόνο σίγουρο είναι το ότι κανείς δεν μπορεί να γενικεύει τα πράγματα στο πεδίο της πολιτικής επιστήμης. Δεν είναι όλοι όσοι ψήφισαν Brexit ακροδεξιοί (52% είναι το Brexit, προς Θεού) και δεν είναι όλοι όσοι ψήφισαν Bremain βολεμένοι. Είναι πολύπλοκος ο πολιτικός και ιδεολογικός χάρτης στη Μεγάλη Βρετανία.
Το αποτέλεσμα αυτό του Brexit, ίσως σημάνει ραγδαίες αλλαγές εντός του Ηνωμένου Βασιλείου. Ίσως σημάνει και πολλές ανακατατάξεις στους κόλπους της ΕΕ. Ας μην βιαστούμε να βγάλουμε συμπεράσματα. Ο χρόνος θα δείξει.
Υ.Γ.: Συγχαρητήρια στον πρωθυπουργό της Μεγάλης Βρετανίας Ντέιβιντ Κάμερον για το γεγονός ότι σεβάστηκε το αποτέλεσμα και πρόκειται να παραιτηθεί, καθώς δεν τον εκφράζει η απόφαση των πολιτών. Οι Βρετανοί πολιτικοί – σε αντίθεση με τους Έλληνες – αποδεικνύουν ότι κρατούν τα πολιτικά (και όχι μόνο) προσχήματα.
Η παραπάνω φωτογραφία, προέρχεται από το www.axiaplus.gr
