Χθες το βράδυ, έδωσε συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ και στην εκπομπή “Ιστορίες”, ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης. Ομολογώ πως δεν την είδα, ακόμη, τη συνέντευξη. Κατά συνέπεια, δεν μπορώ να τοποθετηθώ σε όσα είπε. Μπορώ όμως να τοποθετηθώ σε όσα έπραξε κατά την οκταετή θητεία του στην ηγεσία της χώρας.
Και επειδή πιστεύω ότι ο καθένας μας κρίνεται από τα όσα πράττει και όχι από τα όσα λέει σε συνεντεύξεις, ας δούμε τα έργα του κύριου Σημίτη ως πρωθυπουργού:
1) Η Κρίση των Ιμίων (Ιανουάριος 1996), κατά την οποία ο ίδιος και η κυβέρνησή του φέρουν βαρύτατες ευθύνες. Η έλλειψη καλής συνεργασίας μεταξύ της πολιτικής και της στρατιωτικής ηγεσίας εκείνες τις ημέρες, χρεώνεται ξεκάθαρα στον τότε πρωθυπουργό και στην δυσπιστία του στην ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων. Το αποτέλεσμα αυτής της κρίσης, ήταν οι “γκρίζες ζώνες” που επιβλήθηκαν στο Αιγαίο.
2) Το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου (1999), το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να χαθούν 136 δισ. ευρώ (46,3 τρισ. δραχμές). Τα περισσότερα από αυτά τα χρήματα, ήταν καταθέσεις μικρομεσαίων. Η κυβέρνηση Σημίτη, από το 1999 έως και το 2002, παρότρυνε τους πολίτες να επενδύσουν τα χρήματά τους στη “φούσκα” του Χρηματιστηρίου. Το ίδιο έκανε και η ΝΔ, ως τότε αξιωματική αντιπολίτευση.
3) Το σκάνδαλο με τα εξοπλιστικά.
4) Ομολογία Θεόδωρου Τσουκάτου (2008), ότι η Siemens χρημάτισε το ΠΑΣΟΚ το 1999, μέσω του λογαριασμού του.
5) Εμπλεκόμενοι σε σκάνδαλα ο Άκης Τσοχατζόπουλος και ο Γιάννος Παπαντωνίου. Και οι δύο ήταν κορυφαίοι υπουργοί και στενοί συνεργάτες του Κώστα Σημίτη. Ακόμη και αν δεν είχε εμπλοκή σε αυτά τα σκάνδαλα ο κύριος Σημίτης (να το δεχθώ), δεν αποτελεί δείγμα πολιτικής ανεπάρκειας η έλλειψη αντίληψης του ήθους των στενών συνεργατών του;
6) Είσοδος της χώρας στην ΟΝΕ, δηλαδή στο Ευρώ (2002). Η χώρα δεν ήταν έτοιμη για κάτι τέτοιο, κάτι που δεν ειπώθηκε ποτέ από τον κύριο Σημίτη. Ο Κώστας Σημίτης έβαλε τη χώρα στο Ευρώ με πλαστά στοιχεία και χωρίς να προειδοποιήσει τους Έλληνες για τα μειονεκτήματα αυτής της επιλογής (όπως π.χ. η μόνιμη εποπτεία της οικονομικής πολιτικής της χώρας μας).
Αυτά ήταν μερικά μόνο από τα σοβαρά ατοπήματα του κύριου Σημίτη. Ενός ανθρώπου, που σε μία κανονική χώρα θα έπρεπε να δέχεται σφοδρή κριτική από δημοσιογράφους και ΜΜΕ. Ενός ανθρώπου, που σε ένα σοβαρό κράτος θα έπρεπε να είχε λογοδοτήσει στη δικαιοσύνη για όλα τα παραπάνω. Βέβαια, στην Ελλάδα δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει τίποτα. Ούτε καν η παρουσίαση ως μεσσία από κάποια ΜΜΕ, ενός ανίκανου (παντελώς ανίκανου!) πρωθυπουργού. Τα οποία ΜΜΕ, έχουν το θράσος να ζητούν το λογαριασμό από τους πολίτες.
Περαστικά μας…
