“Πάντα έλεγα ότι οι αριστεροί δεν είναι δημοκράτες και με έλεγαν υπερβολικό. Σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου και αν πας, όταν πεις ότι είσαι κομμουνιστής σε βάζουν φυλακή. Στην Ελλάδα γίνεται το αντίθετο.”
Αυτό δεν είναι δήλωση κάποιου Βουλευτή της Χρυσής Αυγής, αλλά του Αντιπροέδρου της Νέας Δημοκρατίας Αδώνιδος Γεωργιάδη.
Εντάξει, δεν έχω να πω πολλά για τον Άδωνι Γεωργιάδη. Πρόκειται για έναν ακροδεξιό, έως και φασίστα πολιτικό. Και δεν το λέω εγώ αυτό. Το αποδεικνύει ο ίδιος με τις πράξεις του και με τα όσα λέει. Δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι η ύπαρξη στο παρελθόν κάποιων δικτατορικών κομμουνιστικών καθεστώτων (όπως η Αλβανία του Χότζα), δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ο κομμουνισμός ήταν φασιστικός. Υπήρξαν και κομμουνιστικοί τρόποι διακυβέρνησης περισσότερο δημοκρατικοί (όπως η Γιουγκοσλαβία του Τίτο), σε πλήρη αντίθεση με τον εθνικισμό που ήταν παντού φασιστικός. Είναι αδιανόητο το πως κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να καταλάβουν τη διαφορά αυτή.
Το χειρότερο απ’ όλα δεν είναι αυτά που λέει ο Άδωνις Γεωργιάδης. Το χειρότερο απ’ όλα είναι το ότι κάποιοι βλέπουν σε αυτόν έναν εργατικό Υπουργό, ένα ρεαλιστή, ένα γνώστη των οικονομικών (που δεν δίστασε να ζητήσει τη διαγραφή του χρέους της ΝΔ, κάτι που δεν έχει ζητήσει ποτέ για το Ελληνικό δημόσιο χρέος). Το χειρότερο όλων είναι το ότι για αυτό το φασισμό του, κάποιοι κάνουν τα στραβά μάτια στο κόμμα του και όχι μόνο, στη λογική του “έλα μωρέ δεν βαριέσαι, τουλάχιστον ήταν καλός Υπουργός”.
Τα υπόλοιπα σχετικά με αυτόν τον πολιτικό τα γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος στο ακόλουθο άρθρο του, το οποίο αξίζει να διαβάσετε εδώ.
