Μία βόλτα στην Αττική και κυρίως στο κέντρο της Αθήνας (αλλά και σε άλλες πόλεις) αρκεί, για να δούμε και να προσέξουμε κάποια συνθήματα που γράφονται στους τοίχους. Συνθήματα τα οποία κάποιες φορές μπορεί να μην πέφτουν στην αντίληψη μας, λόγω των γρήγορων ρυθμών της καθημερινότητας. Όταν όμως τα παρατηρούμε μας κεντρίζουν το ενδιαφέρον. Αυτό οφείλεται στην αλήθεια που κρύβουν για διάφορες καταστάσεις της ζωής μας.
Για το πώς έχουν απαξιωθεί οι ανθρώπινες σχέσεις, η αξία της ζωής του ανθρώπου, η αξιοπρέπεια, το ήθος, η εντιμότητα, η φιλία, ο σεβασμός, η αλληλεγγύη και γενικότερα για το πως έχει παρακμάσει η καθημερινότητα μας.
Για όλα τα παραπάνω ευθυνόμαστε ως άνθρωποι. Οι πολλές απατήσεις της ζωής και η θέληση μας να πετύχουμε στόχους, όπως η επαγγελματική καταξίωση και η προσωπική ευτυχία, μας έχουν οδηγήσει σε μία κοινωνία που ο καθένας ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του. Το να ενδιαφέρεται βέβαια κάποιος για τον εαυτό του δεν είναι κακό. Απεναντίας είναι πολύ λογικό και θεμιτό. Αυτό όμως πρέπει να συνοδεύεται και από ένα ενδιαφέρον για την κοινωνία και τους γύρω μας.
Υπάρχουν ωστόσο και κάποια συνθήματα πιο αισιόδοξα, τα οποία αναφέρονται στην αγάπη και τον έρωτα και τα οποία προέρχονται και αυτά από παραδείγματα της καθημερινής μας ζωής.
Τα συνθήματα στους τοίχους έρχονται να μας επιβεβαιώσουν και να μας θυμίσουν τις δύο αντιθέσεις της ζωής. Από τη μία ο έρωτας και η αγάπη και από την άλλη η απαξίωση τους, με σκοπό το ατομικό και μόνο συμφέρον. Ανεξαρτήτως από ποιους γράφονται, προκαλούν ενδιαφέρον όσον αφορά το νόημα τους.
Υ.Γ.: Λένε πολλοί ότι το να γράφει κανείς στους τοίχους, είναι βανδαλισμός. Εν μέρει, δεν θα διαφωνήσω. Αλλά όσοι γράφουν αυτά τα συνθήματα, ενδεχομένως να δέχονται μεγαλύτερο βανδαλισμό από το ίδιο το κράτος…
Οι παρακάτω φωτογραφίες, προέρχονται από το διαδίκτυο.
