Περιοδικό “Σχεδία” – Τεύχος Ιανουαρίου 2016.
Εδώ και πολύ καιρό έχει πέσει στην αντίληψη μου το περιοδικό “σχεδία”. Τον περασμένο Δεκέμβριο, σε μία επίσκεψη που έκανα σε ένα νοσοκομείο για μία εξέταση ρουτίνας, είχα την ευκαιρία να δω και να ξεφυλλίσω ένα τεύχος του περιοδικού που υπήρχε εκεί (νομίζω του Οκτωβρίου, αλλά δεν είμαι σίγουρος). Το περιοδικό ήταν πολύ ενδιαφέρον. Με ποικιλία σημαντικών κοινωνικών θεμάτων που δεν συναντάς εύκολα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η συνέντευξη που υπάρχει στο τεύχος του Νοεμβρίου 2015 από τον Αμερικανό ηθοποιό Ρίτσαρντ Γκιρ και η συνέντευξη του πάπα Φραγκίσκου στο τεύχος Δεκεμβρίου 2015.
Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Το περιοδικό δρόμου “σχεδία” εκδίδεται από την “Διογένης ΜΚΟ”, η οποία είναι μία Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία. Η “Διογένης ΜΚΟ” δημιουργήθηκε στις αρχές του 2010 με σκοπό τη στήριξη των αστέγων και των κοινωνικά αποκλεισμένων ανθρώπων, έτσι ώστε αυτά τα άτομα να μπορέσουν να ενταχθούν ή να επανενταχθούν στην κοινωνία.
Το περιοδικό δρόμου “σχεδία” εκδίδεται μία φορά το μήνα και δεν πωλείται στα περίπτερα όπως τα υπόλοιπα περιοδικά, αλλά στους δρόμους και κυρίως έξω από τις στάσεις του μετρό. Πωλείται από διαπιστευμένους πωλητές – θα τους έχετε προσέξει με ένα κόκκινο γιλέκο – οι οποίοι είναι άστεγοι ή άνεργοι. Σίγουρα πάντως ανήκουν στους ανθρώπους που αποδεδειγμένα βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας. Από τα 3 ευρώ που κοστίζει το περιοδικό, το 50% της τιμής (1,50 ευρώ) πηγαίνει σαν κέρδος στους πωλητές έτσι ώστε να εξασφαλίσουν αξιοπρεπώς ένα στοιχειώδες εισόδημα για την επιβίωσή τους.
Είναι μία προσπάθεια που αξίζει να την στηρίξει ο καθένας μας, όσο μπορεί. Όχι μόνο για το ανθρωπιστικό της υπόθεσης, δηλαδή την βοήθεια στον συνάνθρωπο που το έχει ανάγκη. Αλλά και γιατί κάθε τεύχος του περιοδικού αυτού δημιουργείται με κόπο. Το περιεχόμενο του είναι αξιόλογο και διαθέτει πολλά και ενδιαφέροντα θέματα. Φαίνεται ότι έχει καταβληθεί αρκετή δουλειά για να γραφτεί. Δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα τα υπόλοιπα περιοδικά που ανήκουν σε μεγάλες επιχειρήσεις και εκδοτικούς οίκους με πολλούς πόρους (οικονομικούς και όχι μόνο).
Επιπλέον, οι πωλητές που επωφελούνται από την πώληση του περιοδικού δεν επαιτούν και δεν ζητιανεύουν. Καταβάλλουν κόπο με το να περιμένουν για ώρες όρθιοι, προκειμένου να βγάλουν το μεροκάματο τους. Ζητούν με ευγενικό τρόπο μόνο 3 ευρώ, ανταποδίδοντας ωστόσο ένα προϊόν με άριστη ποιότητα.
Από το να αγοράσει κανείς – λοιπόν – ένα περιοδικό με τουλάχιστον 4 ευρώ (και παραπάνω πολλές φορές), το οποίο περιέχει θέματα του τύπου “πως να χάσετε τα κιλά των εορτών” ή “10 τρόποι για να περάσετε καλά ένα Σαββατόβραδο”, είναι προτιμότερο να δώσει 3 ευρώ και να πάρει ένα περιοδικό το οποίο περιέχει ενδιαφέροντα και ουσιώδη άρθρα και θέματα. Δεν θέλω να υποτιμήσω τα υπόλοιπα περιοδικά. Άλλωστε και από αυτά ζουν εργαζόμενοι και οικογένειες. Ωστόσο, αξίζει τον κόπο να στηρίξουμε και ανθρώπους που δίνουν πραγματική μάχη για την επιβίωση τους.
