Συμπληρώθηκαν την περασμένη Πέμπτη 6 χρόνια από το τραγικό γεγονός στην Marfin, με τον θάνατο τριών συνανθρώπων μας.
Συγκεκριμένα, στις 5 Μαΐου του 2010, στη διάρκεια της μεγάλης πορείας διαμαρτυρίας κατά της ψήφισης του πρώτου μνημονίου, κάποιοι κουκουλοφόροι έσπασαν μία τζαμαρία ενός καταστήματος στην οδό Σταδίου και έριξαν μολότοφ μέσα σε αυτό. Το αποτέλεσμα ήταν να καεί το συγκεκριμένο κτήριο, στο οποίο βρισκόταν υποκατάστημα της τράπεζας Marfin και να βρουν τραγικό θάνατο τρεις – αναγκαστικώς εβρισκόμενοι στην δουλειά τους εκείνη την ημέρα, παρά την απεργία – εργαζόμενοι.
Πολλά ειπώθηκαν για εκείνο το συμβάν. Για το ποιος φταίει και ποιοι ήταν οι δράστες. Το θλιβερό της υπόθεσης είναι πως οι ένοχοι έχουν μείνει ατιμώρητοι. Μέχρι και σήμερα, έξι χρόνια μετά, δεν έχει αποδοθεί δικαιοσύνη για το περιστατικό αυτό. Ελλάδα του 2016…
Από τη στιγμή που δεν έγινε και δεν ολοκληρώθηκε η δίκη, δεν μπορούμε να οδηγηθούμε σε ασφαλές συμπέρασμα για το ποιοι ήταν οι δράστες και ποια ήταν η ιδεολογική τους προέλευση.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι συγκεκριμένοι δράστες – όποιοι και αν ήταν – κατάφεραν με αυτή την πράξη να διαλύσουν και να “εκτονώσουν” το λαϊκό κύμα οργής και την ειρηνική πορεία του κόσμου στους δρόμους. Ο πολύς κόσμος μετά από αυτό το συμβάν φοβήθηκε (και φοβάται ακόμη0 να κατέβει στους δρόμους, για να μην κινδυνέψει η σωματική του ακεραιότητα. Αυτό ήταν ένα από τα δύο δεινά που προκάλεσαν εκείνη την ημέρα οι δράστες. Το άλλο φυσικά ήταν και το σημαντικότερο. Η απώλεια των τριών ανθρώπων, εκ των οποίων η μία γυναίκα ήταν έγκυος.
Αυτή η εκτόνωση και η διάλυση της λαϊκής οργής, μπορεί να ήταν τυχαίο γεγονός. Μπορεί και όχι. Το σίγουρο είναι ότι για άλλη μία φορά φάνηκε, από αυτό το θλιβερό γεγονός, η ελαφρότητα της σκέψης κάποιων ανθρώπων, οι οποίοι τσουβάλιασαν και τσουβαλιάζουν τους διαδηλωτές με μπαχαλάκηδες και αλήτες.
Το πιο στενάχωρο από την τραγωδία της Marfin είναι ένα προσωπικό μου βίωμα. Το ότι δεν μου έκανε αυτό το περιστατικό αίσθηση, γιατί τέτοιες φρικαλεότητες τις έχω και τις έχουμε συνηθίσει. Τις έχουμε επιβάλλει ως κανόνα στην ζωή μας, χωρίς να το θέλουμε, χωρίς να το επιλέξαμε και χωρίς να το καταλάβουμε. Δεν το λέω ως δικαιολογία αυτό, αλλά ως διαπίστωση. Σε τι κόσμο ζούμε γαμώτο μου! Αποτύχαμε σαν άνθρωποι… Αποτύχαμε!
Η παραπάνω φωτογραφία, προέρχεται από το διαδίκτυο.
