Την περασμένη Τετάρτη πραγματοποιήθηκαν οι φοιτητικές εκλογές σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Βρήκα μόλις τώρα, αν και καθυστερημένα, λίγο χρόνο προκειμένου να γράψω για αυτό.
Είναι σαφές ότι όσο περνάει ο καιρός, τόσο οι φοιτητές συμμετέχουν όλο και λιγότερο στις εκλογές των πανεπιστημίων. Αυτό είναι πολύ λογικό και αναμενόμενο, καθώς οι φοιτητικές εκλογές γίνονται με την μορφή συνθημάτων της δεκαετίας του 80′, με πολιτικό λόγο δηλαδή χωρίς καμία ουσία και κανένα περιεχόμενο. Δεν έχει βελτιωθεί κάτι στα πανεπιστήμια από τις φοιτητικές παρατάξεις και τη δράση τους, τα τελευταία 35 και πλέον χρόνια (όσο υπάρχουν δηλαδή οι φοιτητικές παρατάξεις). Και αν έχουν αλλάξει κάποια πράγματα, αυτά είναι απειροελάχιστα.
Τα έργα των παρατάξεων στα πανεπιστήμια έχουν να κάνουν με αφίσες σε κάθε διάδρομο και κάθε τοίχο του πανεπιστημίου (η καταστροφή της αισθητικής και μόνο ενός τέτοιου κτηρίου), με ξύλο και φασαρίες στις γενικές συνελεύσεις (όποτε αυτές γίνονται) και με ένα αλισβερίσι με τους φοιτητές για το ποια θα τους δώσει καλύτερες σημειώσεις. Ο μοναδικός σκοπός αυτών των σημειώσεων, είναι φυσικά η “εκβίαση” της ψήφου αυτών των φοιτητών.
Άλλη μία παθογένεια των παρατάξεων είναι οι ψεύτικες φιλίες που αναπτύσσονται μεταξύ των φοιτητών, οι οποίες δεν έχουν ως κίνητρο το αγνό ενδιαφέρον, αλλά το ατομικό συμφέρον του καθενός. Θα έλεγε κανείς ότι το πολιτικό αυτό σύστημα που υπάρχει στα πανεπιστήμια, είναι πάρα πολύ καλό για να διαφθείρει την ψυχή και την προσωπικότητα ενός νέου ανθρώπου.
Η μόνη λύση για το καλό και την πρόοδο των πανεπιστημίων, μακριά από τις πολιτικές επιδιώξεις του κάθε κόμματος που ελέγχει και ποδηγετεί τις φοιτητικές παρατάξεις, είναι η κατάργηση των κομμάτων στα πανεπιστήμια. Οι φοιτητικές εκλογές μπορούν να γίνονται και είναι απαραίτητο να γίνονται, καθώς οι φοιτητές είναι ενήλικες. Απλώς, θα πρέπει να γίνονται χωρίς τα κόμματα. Με τη μορφή κάτι σαν δεκαπενταμελούς συμβουλίου, με ατομική συμμετοχή του κάθε φοιτητή που επιθυμεί να εκλεγεί (όπως στο Γυμνάσιο και το Λύκειο).
Το πως θα εκλέγεται, πόσα μέλη θα έχει και πως θα λειτουργεί αυτό το συμβούλιο φοιτητών κάθε πανεπιστημιακού τμήματος, αυτό είναι κάτι που μπορεί να συναποφασιστεί μέσα από έναν “ανοικτό διάλογο” για αυτό το θέμα. Η πρόταση αυτή δεν είναι απολιτίκ, καθώς οι φοιτητές θα έχουν και σε αυτή την περίπτωση λόγο για τα συμβαίνοντα στην κοινωνία. Μόνο που θα τον έχουν χωρίς να επιρρεάζονται από κανέναν κομματικό μηχανισμό.
Η κατάργηση των κομματικών παρατάξεων στα πανεπιστήμια, είναι η μόνη λύση για να αναπτύξει η νεολαία των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ ουσιαστικό και καθαρό λόγο μέσα στην κοινωνία, για την άμεση βελτίωση της. Είναι η μόνη λύση και επιλογή για έναν ουσιαστικό πολιτικό διάλογο στη χώρα μας.
