Black Friday σήμερα (Μαύρη Παρασκευή στα Ελληνικά) και πολλοί συμπολίτες μας έτρεξαν, για να προλάβουν τις εκπτώσεις στα καταστήματα. Οι οποίες εκπτώσεις δεν ήταν και μεγάλες, εδώ που τα λέμε. Το 20%, το 30% και το 40% δεν το λες και καμιά ιδιαίτερη έκπτωση. Τέτοιες υπάρχουν και σε άλλες περιόδους του έτους, όλα αυτά τα χρόνια. Κοροϊδία μου μυρίζει. Αλλά τέλος πάντων, αυτό είναι το δευτερεύων του θέματος.
Διότι το σημαντικότερο είναι αυτό που αντικρίσαμε. Με τις ουρές δεκάδων ανθρώπων να στριμώχνονται και να σπρώχνονται κυριολεκτικά, για να πάρουν ένα λάπτοπ, ένα κινητό, ένα κραγιόν και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Αυτό αποτελεί ξεκάθαρη καταναλωτική τρέλα, την οποία ποτέ δεν κατάλαβα. Είναι εξευτελισμός του ανθρώπου και της προσωπικότητάς του το να περιμένει στην ουρά για 2 (και παραπάνω) ώρες, για να πάρει ένα τάμπλετ. Όταν φτάνει σε σημείο ο άνθρωπος να θεωρεί τόσο σημαντικά για τη ζωή του τα καταναλωτικά αγαθά, τότε αυτό σημαίνει ότι έχουμε ηττηθεί σαν κοινωνία.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και η ταλαιπωρία στην οποία μπήκαν όλοι οι υπάλληλοι, οι οποίοι ήταν ανθρωπίνως αδύνατο να εξυπηρετήσουν τόσο πολύ κόσμο ταυτόχρονα. Ας μην μιλήσουμε και για τα λιγοστά χρήματα που παίρνουν κάθε μήνα, αλλά και για το ότι δεν θα πληρωθούν παραπάνω για τη σημερινή ημέρα που τα καθήκοντά τους ήταν πολλά περισσότερα.
Είναι θλιβερό τόσος πολύς κόσμος να στηρίζει αυτή την καταναλωτική παράνοια. Αυτά τα τεχνάσματα των επιχειρηματιών, προκειμένου να κερδίσουν περισσότερα χρήματα σε βάρος των εργαζομένων. Και ασφαλώς κοροϊδεύοντας τον κόσμο. Αλλά, την αγορά την καθορίζουν και οι καταναλωτές, σε ένα βαθμό.
Εάν λοιπόν, εσύ που διαβάζεις αυτό το άρθρο, επιλέγεις να ψωνίσεις την “Μαύρη Παρασκευή”, ετοιμάσου να ζήσεις μία “μαύρη ζωή”. Με ότι και αν συνεπάγεται αυτό.
